ناگفتههای بازیگر نقش غلامرضا در سریال سرجوخه
تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۹۹۱۳۴
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، «حمیدرضا محمدی» درباره حضورش در سریال «سرجوخه» و بازتاب این مجموعه که این شبها به کارگردانی احمد معظمی از شبکه سه سیما پخش میشود توضیح داد: بازخوردهای سریال بسیار خوب بوده و نشان داده است که این سریال و قصههایی که کنار هم قرار گرفته اند تا الان مخاطبش را جذب کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی اظهارداشت: من چندین سال تئاتر کار کرده ام و این تجربه و همچنین مشورتها و تمهیدات مختلف تهیه کننده و کارگردان سریال برای این نقش و به کار بستن آنها به خروجی این شخصیت کمک کرد.
بازیگر «سرجوخه» درباره نقش خود در سریال نیز گفت: محدودیتها و ممنوعیتهایی ممکن است وجود داشته باشد و شاید همین نقش و همین سریال در فضای شبکه خانگی بازتر و راحتتر میتوانست به تولید و پخش برسد. به هر حال کار از حساسیتها و ملاحظاتی هم برخوردار بود، ولی با همه اینها میتوان گفت عوامل پروژه هر کدام به سهم خود، مخلصانه جنگیدند تا این سریال به خروجی برسد و حتی برخی تابوهای قدیمی و کلیشهای بشکند که تماشاگر نگوید چرا این مسائل را میتوانیم در شبکه خانگی ببینیم، اما در تلویزیون نه.
وی با اشاره به این سریال و جذابیتهای آن عنوان کرد: در این سریال چند داستان به صورت موازی پیش میرود و در نهایت به هم گره میخورند. مخاطب هم با قصه همراه و درگیر آن میشود.
محمدی که پیش از این در فیلم و سریالهای مختلفی بازی کرده است درباره بازی در فیلم سینمایی «آبادان یازده ۶۰» عنوان کرد: من پیش از این در سریال «مینو» و فیلم «آبادان ۱۱۶۰» بازی کردم که در هر دو این آثار هم کاراکتری را ایفا میکنم که به شهادت میرسد و شخصیتهایی هستند که زندگیشان براساس واقعیت بوده است، بازی در این نقشها همه به نوعی تجربههای زیادی به من آموخت. بازی در این نقشها به گونهای بود که به نظرم خدا مرا دوست داشت به ویژه نقشی که با مهرداد خوشبخت همکاری کردم و در «آبادان یازده ۶۰» بازی کردم.
وی درباره شروع کار خود گفت: من کارم را با رادیو شروع کردم وارد حوزه نمایشهای رادیویی شدم و در جشنوارههای دانشجویی حضور داشتم و چندین سال هم در عرصه تئاتر فعالیت کردم که البته هنوز هم ادامه دارد.
محمدی در ادامه درباره لزوم ورود چهرههای تئاتری به تلویزیون و سریالها عنوان کرد: وظیفه یک کارگردان است که اگر میخواهد کار حرفهای بسازد از بازیگر درست، کارکشته و باسواد بهره بگیرد. بازیگرانی که اهل تلاش و تمرین هستند و نیامده اند که یک شبه با اینستاگرام معروف شوند. عدهای یک بار میآیند و به چشم بیننده آشنا میشوند و فکر میکنند حالا میتوانند با فعالیت در فضای مجازی همچنان ماندگار باشند درحالیکه همه اش اینستاگرام و یوتیوب نیست. باید تلاش کرد، برای خود من تئاتر در وهله اول و تصویر در وهله دوم قرار دارد. بازیگران قدیمی پیشکسوت اگر خوب بودند و ماندگار شدند همه تئاتر کار کرده اند و صحنه و تئاتر است که بازیگر را میسازد.
محمدی که این روزها در یک نمایش مرتبط با سازمان منافقین به ایفای نقش میپردازد گفت: این روزها در حال اجرای نمایش «بابا آدم» هستیم که درباره خانوادههایی است که فرزندانشان به کمپ اشرف پیوسته اند و این خانوادهها آمده اند تا فرزندان شان را ببینند. من یک شخصیت عرب را بازی میکنم که کمپ به او تعلق دارد.
وی درباره فضای این نمایش عنوان کرد: دغدغه من درست القا کردن اتفاقی است که از متن بیرون میآید. از طرفی موضوع این کار فضایی دارد که شاید جوان و نوجوان الان آنها را نشنیده باشد و نداند. خود من گاهی روی صحنه ماجراها و اتفاقاتی را فهمیده ام و حتی بعدا به تحقیق درباره آنها پرداخته ام و این ماجراهای مرتبط با سازمان مجاهدین هم به نوجوان و جوان الان کمک میکند که ابتدا این واقعیتها را بشنود و بعد خودش برود و تحقیق کند.
بازیگر «سرجوخه» درباره پرداختن به شخصیتهای رئال در تئاتر و فیلم و سریالها گفت: داستان غلامرضا هم بسیار رئال و شبیه به زندگی خیلی از آدم هاست و هرکسی نگاه کند میتواند با بخشی از این زندگی همذات پنداری کند. غلامرضا شخصی از همه جا بی خبر و ساده و ناآگاه است که این ناآگاهی اش به دلیل نداشتن آموزشهای نادرست است که هرکسی را هم میتوان مسئول دانست از خانواده تا آموزش و پرورش و دانشگاه که کم کاری کرده اند.
شخصی مثل غلامرضا میخواهد به دلیل سختیها و بیکاری و همه مشکلاتی که در زندگی دارد به هر شکلی ثروتمند شده و حتی دیده شود و نبود فضای درست آموزشی و آگاهی بخش باعث میشود او به بیراهه برود. او با یک ایمیل سر از کشورهای خارجی درمی آورد و همه این اتفاقات و ماجراهایی که در سریال «سرجوخه» میبینیم بر اساس واقعیتهایی است که برای آدمها رخ داده است.
وی در پایان درباره همکاری با تیم سازنده سریال گفت: گروه بسیار زحمتکش بود و به شدت برای محقق کردن خروجی آنچه که نویسنده روی کاغذ و در فیلمنامه نوشته بود و ابوالفضل صفری به عنوان تهیه کننده میخواست تلاش میکردند. ما سفرهای مختلفی در خارج از تهران داشتیم و هم و غم گروه این بود که آگاهیای را به بیننده بدهیم و در عین حال جذاب باشد.
منبع: فارس
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: حمیدرضا محمدی سریال سرجوخه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۹۹۱۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصههای واقعی رئالیتیشو ها را میبینند
شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامهاش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفهای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفهای خود و بستر معرفیاش به جامعه را سریال «ممنوعه» میداند.
این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرمهای شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتیشوها و سریالهای مختلفی نقشآفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفهای دنبال میکند. حضور او در فصل دوم گیمشوی «زودیاک» بهانهای شد تا با او به گفتوگو بپردازیم.
چه شد در گیمشوها حضور پیدا کردید؟
این روزها بازی مورد علاقهام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شبهای مافیا» را تجربه کردم، شرکتکنندگان برنامه فقط خانمها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفتهای دو بار جدا از تمرینات با بچهها جمع میشویم و بازی میکنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمیهای خانوادگی حوصلهام سر میرود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.
با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟
به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقشهای اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستانها جوانان من را به واسطه حضورم در «شبهای مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند میشناسند اما افراد مسنتر به واسطه نقشم در سریالهای صداوسیما با من آشنا هستند.
شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریالهای پرمخاطبی مثل «نونخ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشینتر است یا در نمایش خانگی؟
هر کدام از این مدیومها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرمهای نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامهها و سریالهای خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریالهای طولانی را پس میزنند و به دنبال مینیسریالها میروند و آنها را راحتتر میپذیرند.
تکرار ساخت رئالیتیشو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمیکند؟
شخصاً «زودیاک» را از تمام بازیهای مافیا بیشتر دوست دارم و فکر میکنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه میشود. یکی از جذابیتهای این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفهای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباههای جبرانناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری میگیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خستهکنندهای نیست زیرا حتی در جمعهای خصوصی هم هیچ وقت دستها تکراری نمیشود و همیشه بازیها و اتفاقهای جدید رخ میدهد.
از طرفی هم فکر میکنم بازی خانمها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانمها کمتر به هم اعتماد میکنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی که در بازی خانمها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفهایتر میشود. همچنین حضور شخصیتهای معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.
در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتیشو میتواند آینده شغلی آنها را تهدید کند در این برنامهها شرکت نمیکردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟
برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال میزنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری میدانم اما دوست دارم در برنامههای اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامههای رئالیتیشو جذابیتهای خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکتکنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامهها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتیشو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه میآید، به همین صورت تمام بازیگران کمکم به سمت این برنامهها خواهند آمد زیرا رئالیتیشوها معمولاً مورد پسند مردم واقع میشوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار میکند اما صدای خوبی دارد و آواز میخواند گوش میکنند و لذت میبرند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامههای رئالیتیشو را انتخاب میکند.